tavan arasına kaçan çocuk

erik ağacından görünen göğü düşünür

akşamın acısı içine çökünce

uyur

benim küçük bir kedim vardı

ahmak bir ayak ezdi

benim en güzel çocukluğumu

ahmak bir ayak ezdi

ağaçların arasında unutulan çocuk

yapraklarda güneşi görür

ve hareli denizlerde gezdiği günü düşünür

küçük kedim bana sürün

kediler ağlamaz

çöp tenekelerinde ölür

sıska kediler

damlardan çok mezbelelerde görünür

küçük kedim

molozlu sokakların ağır uykusunda gerin

bilirim ki sen bu çöplükten değilsin

benim gibi garipsin

ikimizin de unuttuğumuz

kuşları bol

ağaçları bol bahçelerdensin

koca duyarlı sokaklarda sıkılmışsın

ve canından bıkmışsın.