Evet, bir haftadır yazı yazamıyorum. Kendimi suçlu da hissediyorum ama vakit de bulamıyorum. E tabi bazı gelişmeler oldu bu süreçte.

Öncelikle söylemeliyim ki verimli bir hafta geçirdim. Sınavlarım bitti. Atatürk Üniversitesi sonuçları açıkladı. Şimdilik puanlarım gayet iyi ama önemli olan finaller tabi ki. Anadolu Üniversitesi henüz sonuç açıklamadı ama beklemedeyim. Ne yalan söyleyeyim sınavlar bence zordu, ama alanla ilgilendiğim kadarıyla hiç çalışmadan az bir bilgiyle de ortalama bir puan yapabilirmişim hissi de verdi.  Çünkü çalışamadım. Depremden bu yana bir orda bir burda. Kaldığımız yerde bir yük oluşturunca haliyle ona göre bambaşka sorumluluklar hasıl oluyor. Ayrıca Karamel Bey’in ailesini umreye uğurladık. Ramazan bayramının birinci  günü Gaziantep’ten direk Suudi Arabistan’a uçtular. Yoğun bir haftaydı. Çünkü Yavru 26 oldu. Çünkü bize bayramın ilk günü bizi çok mutlu eden o haber geldi. Karamel Bey’le Katar konteynerlerinden bir konteynerimiz oldu. Dün gidip baktık. Beklediğimize göre küçük, beklediğimize göre çok güzel. Bugün sabah gidip temizlik yapmayı, ardından yerleşmeyi düşünüyoruz. Bu hafta Karamel Bey izinli ve haftasonu sınavları var. O yüzden bu haftayı da verimli geçirmeliyiz. (Yeri gelmişken bir ayrıntı geçeyim; Karamel Bey, İstanbul Üniversitesi’nde Tarih 1.sınıf öğrencisi) Benim de bu süreçte finallere çalışmam lazım çünkü aşağı yukarı 1 ay gibi bir süre kaldı sınavlara. Sonra Acil Durum ve Afet Yönetimi mezuniyeti ve İktisat son sınıf heyecanını beraber yaşamak gibi masumane hedeflerim var.

Bu hafta öğrendiğim yeni şey site kurulum aşaması. Kendimi en çok tebrik ettiğim hayati gelişmelerimden biri bu esasen. Bir adım daha kısmı da bununla ilgili aslında. Udemy’de WordPress ve Seo eğitimleri satın aldım. Çalışmak için sabırsızlanıyorum. Tamamlamam ve katılmam gereken daha nice eğitime yenilerini eklediğim için mutluyum. Her şeye rağmen devam edebilme gücümü kutluyorum. Bunu depresyon tedavimdeki en önemli adımlardan biri olarak görüyorum. Ha bir de bu konu var. Burada henüz hayat tamamen normale dönemediği için 3 aydır doktora gidemiyorum. Ama iyiyim.

Yeniden dış görünüşüme emek harcayacak enerjiyi kendimde buluyorum, bir gün öleceğim diyerek yapmayı düşünmediğim alışverişleri, bunları hak ediyorum diyerek gerçekleştiriyorum. Ruj, rimel, 10 tane oje, saç boyası(koyu kumral) aldım. Hatta uygulamaya da geçtim. Lüks adlettiğim temel gereksinim eşyaları satın alıyorum, konteynerde kullanmak üzere. Yeniden tutunmam gereken son birkaç önemli şey kaldı. Spor, beslenme ve dil öğrenme.

Hayatımdaki en iyi haftayı yaşamak üzere yeni haftaya adımımı atıyorum. Umarım bu hafta ‘yeniden tutunmam gereken son birkaç önemli şey’i gerçeğe dönüştürdüğüm bir hafta olur. Sonra mı? Yaşayıp göreceğiz. Erken karar vermek iyi bir hastalık değil.